تونی موریسون، نخستین زن آمریکایی آفریقایی‌تبار برنده جایزه نوبل ادبیات

تونی موریسون، نویسنده، برنده جایزه نوبل و از افتخارات ادبیات آمریکا، ششم آگوست در سن ۸۸ سالگی درگذشت. او نخستین زن آمریکایی آفریقایی‌تبار بود که توانست در سال ۱۹۹۳ جایزه نوبل ادبیات را دریافت کند. وی همچنین در سال ۱۹۸۸ جایزه ادبی پولیتزر را به خود اختصاص داد.

نه موفقیت‌های بین‌المللی، نه جایزه نوبل ادبیات در سال ۱۹۹۳، و نه جوایز افتخاری دیگری که به او اهدا شد از علاقه او به ادبیات و آزادی نکاست.

خانواده او در اطلاعیه اطلاع داد که «تونی موریسون شب گذشته در آرامش و در کنار خانواده‌ و دوستانش درگذشت.» همچنین در این اطلاعیه آمده که درگذشت او در اثر بیماری کوتاهی بوده است.

تونی مورسیون با نام اصلی کلوه وفورد در ۱۸ فوریه ۱۹۳۱ در شهر لورن اوهایو در خانواده‌ای با چهار فرزند زاده شد. وی کودکی خود را در همان شهر کوچک در همسایگی کلولند گذراند. پدر او جوشکار بود و خیلی به سفیدپوستان علاقه‌ای نداشت. مادر او به آینده بیشتر امیدوار بود. مادربزرگ او برای تونی انواع و اقسام داستان‌های محلی سیاهان جنوب را تعریف می‌کرد.

کلوه وقتی کاتولیک شد نام آنتونی را برای خود انتخاب کرد که دوستانش آن را به اختصار تونی نامیدند. پدربزرگ او از علاقه‌مندان کتاب مقدس بود و به همین خاطر تونی خیلی زود خواندن و نوشتن را یاد گرفت.

تونی وفورد در دوران دانشجویی تحصیلات درخشانی داشت و تز خود را درباره خودکشی در آثار فاکنر و ویرجینیا وولف نوشت.

در سال ۱۹۵۸ با هارولد مورسیون ازدواج کرد. حاصل ازدواج آنها دو فرزند بود و در سال ۱۹۶۴ از یکدیگر جدا شدند اما تونی نام خانوادگی موریسون را به عنوان نام قلمی خود حفظ کرد.

این دانشگاهی مستعد در دوره ۶ دهه حیات خود ۱۱ رمان نوشت و عل

اوه بر آن به نوشتن مقالات و کتاب کودک و دو نمایشنامه و اپرا نیز پرداخت. او تمام تاریخ سیاهان آمریکا را از دوران برده‌داری تا جایگاه آنها در آمریکای معاصر مطالعه کرد. او تنها و نخستین زن آمریکایی سیاه‌پوستی بود که توانست در سال ۱۹۹۳ جایزه نوبل ادبیات را دریافت کند.

از نظر باراک اوباما، رئیس‌جمهور سابق ایالات متحده، تونی موریسون یک «گنجینه ملی» بود. اوباما در ماه مه ۲۰۱۲ مدال پرافتخار آزادی را به او اهدا کرد و از درگذشت او بسیار متاثر شد و همانطور همسر او میشل در توییتی از طرف باراک اوباما نوشت « نوشته‌های مورسیون فوق‌العاده بود و چالش عمیقی برای آگاهی و ذهنیت اخلاقی جامعه ما بود».