سیروس آموزگار: شاهدی بر گذارِ یک دوران

 

سیروس آموزگار در سال ۱۳۱۳ در بابل، میان سبزی شمال و سکوت جنگل‌های مازندران به دنیا آمد. از همان جوانی شیفته‌ی واژه و اندیشه بود؛ روزنامه‌نگاری را برگزید و قلم را ابزار گفت‌وگو با جامعه دانست. مسیر زندگی‌اش او را به دنیای سیاست کشاند، جایی که کلمه و قدرت در تلاقی دائم‌اند.

در دی‌ماه ۱۳۵۷، در واپسین روزهای حکومت پهلوی، به‌عنوان وزیر اطلاعات و جهانگردی در کابینه‌ی شاپور بختیار منصوب شد. دوره‌ی وزارتش کوتاه بود — کمتر از یک ماه — اما در میانه‌ی طوفان تاریخ قرار داشت. در زمانی که خیابان‌ها پر از فریاد بود، آموزگار مسئول رسانه‌های کشور بود؛ رادیو، تلویزیون و مطبوعاتی که هر لحظه معنای تازه‌ای از حقیقت را روایت می‌کردند.

با سقوط نظام سلطنتی در بهمن‌ماه، ایران را ترک کرد و در تبعید، بیشتر به نوشتن و بازاندیشی درباره‌ی آن روزهای سرنوشت‌ساز پرداخت.

سیروس آموزگار در سال ۲۰۲۱ میلادی در پاریس درگذشت؛ دور از سرزمینی که بخشی از روایتش را با واژه ساخته بود. اما زندگی او هنوز یادآور نسلی است که میان دو جهان ایستاده بود — سنت و تجدد، پادشاهی و انقلاب.

او مردِ شعار نبود؛ مردِ جمله بود — انسانی که تلاش کرد معنای تغییر را در لحظه‌ای دریابد که تاریخ، خود در حال نوشتن بود.