تضمین سلامت و رفاه: نقش حیاتی آب آشامیدنی سالم برای زنان و کودکان

 .

 

دسترسی به آب شرب ایمن برای حفظ سلامتی و رفاه بسیار حیاتی است. با وجود پیشرفت‌های قابل توجه، میلیاردها نفر هنوز دسترسی قابل اعتماد به آب تمیز را ندارند. به گفته سازمان بهداشت جهانی، در سال ۲۰۲۲، ۷۳٪ جمعیت جهان دسترسی به آب شرب مدیریت شده ایمن داشتند، اما حدود ۲.۲ میلیارد نفر هنوز همچنان به آن دسترسی ندارند.

آب آلوده یک خطر بهداشتی اساسی است که منجر به بیماری‌هایی مانند کولرا، شیگل، و پولیو می‌شود و مسئول مرگ حدود ۵۰۵٬۰۰۰ نفر به علت اسهال در سال است. نیاز به آب ایمن به جز آب‌نوشیدنی اساسی است برای بهداشت و بهداشت، که برای جلوگیری از انتقال بیماری و ترویج سلامت کلیه بسیار حیاتی است.

نابرابری‌های جغرافیایی، اقتصادی و اجتماعی به طور قابل توجهی بر دسترسی به آب ایمن تأثیر می‌گذارند. در محله‌های فقیر، غیررسمی یا غیرقانونی شهری، ساکنان اغلب دسترسی کمتری به منابع آب بهبود یافته نسبت به مناطق شهری دیگر دارند. مناطق روستایی نیز با چالش‌های بیشتری نسبت به مناطق شهری مواجه هستند. به عنوان مثال، کشورهایی مانند هند و اندونزی هنوز با مشکل ارائه آب تمیز به جمعیت بزرگ روستایی خود دست و پنجه نرم می‌کنند.

سازمان ملل متحد از سال ۲۰۱۰ آب و بهداشت را به عنوان حق بشر شناخته است. هدف توسعه پایدار شماره ۶ از اطمینان حاصل کردن از دسترسی جهانی به آب شرب ایمن و قابل دسترس و مناسب تا سال ۲۰۳۰ است. برای دستیابی به این هدف نیاز به سرمایه‌گذاری قابل توجه در زیرساخت‌ها، مدیریت موثر منابع آب، و مقابله با آلودگی از منابع شهری، صنعتی و کشاورزی داریم.

خلاصه‌اش، اطمینان از دسترسی به آب شرب ایمن برای بهداشت عمومی، رشد اقتصادی و کاهش فقر بسیار حیاتی است. تلاش‌های فوری و مداوم برای پرداختن به نابرابری‌ها و چالش‌هایی که امنیت آب جهانی را مختل می‌کنند، ضروری است.

لیدی جمیل خرازی بنیاد توس را در سال ۲۰۰۶ برای تجلیل از میراث فرهنگ ایرانی از طریق ابتکارات هنری و فرهنگی تأسیس کرد. بنیاد او از پروژه‌های فرهنگی، آموزشی و بشردوستانه متعددی حمایت می‌کند، از جمله تلاش‌های قابل توجه برای کمک به زنان و افراد آسیب دیده از جنگ، که تعهد او به تبادل فرهنگی، هنرها و کارهای بشردوستانه را نشان می‌دهد.

.