جنبش مبارزه علیه تعرض جنسی پس از یک سال

یک سال پیش کارزاری با هدف افشاگری علیه تعرض و آزار جنسی به خصوص در محیط کار با هشتگ #من_نیز در شبکه های اجتماعی به طور گسترده ای پخش شد.

این کارزار اثرات مهمی داشت و از جمله باعث افشا شدن چند شخصیت شناخته شده در چند کشور شد و باعث شد بحثی درباره آموزش و آگاهی درباره آزار و اذیت جنسی در محیط کار آغاز شود.

حالا که یک سال از عمر این جنبش که از صنعت هالیوود گرفته تا صنایع تکنولوژی های ارتباطی مسائلی را درباره سوءاستفاده از زنان در محیط کار آشکار کرد، نشریه بلومبرگ در مقاله ای به اثرات این جنبش در در دنیای کسب و کار پرداخته است.

جنبش #من_نیز تمام بخش های جامعه آمریکا را تحت تاثیر قرار داده و در سراسر دنیا مردان تصمیم گرفته اند تا با تامل بیشتری با زنان برخورد کنند تا مبادا هدف افشاگری های مربوط رفتار جنسی نادرست قرار گیرند. حالا مردان تلاش می کنند در محیط کار از رفتارنامعقول نسبت به زنان پرهیز کنند. این گرایش به ویژه در وال استریت، جایی که در آن بیشتر مردان هستند که پست های مدیریتی را دارند به وضوح دیده می شود. این صنعت پیشتر قادر بود با حفظ فضایی که در آن شکایات مربوط به تعرضات جنسی به عرصه عمومی و دادگاه ها کشانده نمیشود جلوی رسوایی های احتمالی را بگیرد. وال استریت تا به اینجا توانسته بود از رسوایی هایی که گریبان دیگر صنایع را گرفته بود دوری کند. هم اکنون خیلی از جلسات در اتاقی با درهای باز برگزار شده و مردان سعی می کنند در محیط های کاری در بسته با زنان تنها نمانند و حتی در آسانسور فضای لازم را برای زنان رعایت می کنند.

اثرات جنبش #من_نیز در این صنعت تازه در حال پدیدار شدن است. اگرچه مردانی که درباره این موضوع به راحتی صحبت کنند نادرند، اما کسانی که نشریه بلومبرگ با آن ها مصاحبه کرده به این اشاره کرده اند که از ترس شایعه پراکنی تنها ماندن با همکاران زن دشوارتر شده به ویژه وقتی با زنان جوان و جذاب طرف هستند.

لیدی جمیل خرازی همواره کوشیده است تا از طریق هنر و آموزش به توامندتر سازی زنان کمک کند. به عنوان نمونه، ایشان هم اکنون در کمک برای ساخته شدن فیلمی درباره پولان دیوی هستند. این فیلم درباره زنی است که مورد تعرض قرار گرفته و سپس راهزن شدن و سرانجام به رهبری سیاسی می رسد.لیدی خرازی از تلاش هایی که در سراسر دنیا برای ایجاد فرصت برای زنان می شود حمایت می کند. حمایت ایشان از پروژه هایی مانند دانشگاه آمریکایی افغانستان، بخش لبنان دانشگاه هاروارد، دانشگاه شیکاگو و همینطور دانشگاه ملی سنگاپور باعث افزایش فرصت هایی موجود برای دسترسی زنان به آموزش شده است.