زنی ماندگار در تاریخ بازی های المپیک

زنان برای نخستین بار در سال 1900 در بازی های المپیک شرکت کردند. در ابتدا آنها اجازه نداشتند در همۀ رشته ها شرکت کنند بلکه تنها در رشته هایی مانند تنیس و گلف جایی برای آنها در نظر گرفته شده بود. در آن سال در حالی که 975 مرد در بازی های المپیک شرکت داشتند تعداد زنان شرکت کننده فقط 22 نفر بود.

پس از آن، زنان برای به دست آوردن حق برگزاری مسابقات ورزشی بین المللی مبارزه کردند. به این ترتیب در سال 1921فدراسیون بین المللی زنان ایجاد شد و از جمله اقداماتش تدارک بازی های زنان در پاریس و سپس بازی های جهانی زنان در مونت کارلو بود.

در سال 1968 در مراسم افتتحایه بازی های المپیک تابستانی مکزیک نورما انریکتا باسیلیو، قهرمان دو سرعت، نخستین زنی بود که مشعل المپیک را شعله ور ساخت. در واقع، شعله ور ساختن مشعل المپیک، که آخرین رویداد نمادین پیش از برگزاری مسابقات است، و این که چه کسی مامور انجام این کار باشد به مرور زمان اهمیتی برابر با خود مسابقات پیدا کرده است. افتخار روشن کردن مشعل چنان زیاد است که آن را میان چند نفر تقسیم میکنند. یکی وارد استادیوم شده، دیگری تا پای پله ها رفته و نفر بعدی از پله ها بالا رفته و سرانجام آخرین نفر آن را شعله ور می سازد.

اما در 12 اکتبر 1968انریکتا باسیلیو همه این مراحل را به تنهایی انجام داد و تمام توجه حاضرین در استادیوم و تماشاگران سرتاسر دنیا برای دقایقی به او بود. انریکتا باسیلیوی مکزیکی که در واقع به خاطر مهارتش در پرش از روی مانع شناخته شده بود با این رویداد به عنوان نمادی در تاریخ بازی المپیک ثبت شد. او از آن پس در مکزیک به سیاست روی آورد.

بدون شک در قرن بیستم هرچند زنان پیشرفت های قابل ملاحظه ای برای رسیدن به برابری جنسیتی در بازی های المپیک داشتند اما در قرن بیست و یکم جنبش های فمینیستی در غرب به محدودیت هایی که برخی کشورها بر زنان به خصوص در مورد پوشش اعمال می کنند واکنش نشان میدهند.