روز جهانی پناهجویان که هر ساله در ۲۰ ژوئن برگزار می‌شود، یادآور بحران مداوم پناهجویان در جهان و نیاز فوری به همبستگی با آوارگان است. در سال ۲۰۲۵، این روز اهمیت پاسخ‌های بشردوستانه را برجسته می‌کند که از پناهجویان از طریق مراقبت‌های بهداشتی، آموزش و برنامه‌های ادغام اجتماعی حمایت می‌کنند.
با ادامه درگیری‌ها، آزار و اذیت و تغییرات اقلیمی که میلیون‌ها نفر را آواره می‌کنند، سازمان‌های بشردوستانه و جوامع محلی پیشقدم شده‌اند تا حمایت‌های حیاتی را فراهم آورند. طرح‌های مراقبت‌های بهداشتی برای پناهجویان که بسیاری از آنان با دسترسی محدود به خدمات پزشکی وارد کشورهای میزبان می‌شوند، بسیار مهم‌اند. سازمان‌هایی مانند «پزشکان بدون مرز» (Médecins Sans Frontières) مراقبت‌های پزشکی ضروری را ارائه می‌دهند و نیازهای جسمی و روانی پناهجویان را پوشش می‌دهند. این تلاش‌ها نه‌تنها جان‌ها را نجات می‌دهند، بلکه به پناهجویان کمک می‌کنند حس زندگی عادی را دوباره بازیابند.
آموزش نیز حوزه‌ای کلیدی است که پاسخ‌های بشردوستانه در آن تفاوت ایجاد می‌کنند. بسیاری از کودکان پناهجو با اختلال در تحصیلات خود مواجه‌اند که می‌تواند پیامدهای بلندمدت داشته باشد. برنامه‌هایی که دسترسی به آموزش را فراهم می‌کنند، برای تقویت تاب‌آوری و امید ضروری‌اند. به‌عنوان مثال، طرح «تحصیل برای پناهجویان» کمیساریای عالی سازمان ملل در امور پناهندگان (UNHCR) با هدف تضمین آموزش باکیفیت برای کودکان آواره اجرا می‌شود و آن‌ها را توانمند می‌سازد تا آینده بهتری بسازند.
برنامه‌های ادغام نیز در کمک به پناهجویان برای سازگاری با جوامع جدیدشان نقش حیاتی دارند. این برنامه‌ها غالباً بر آموزش زبان، اشتغال و آشنایی با فرهنگ محلی تمرکز می‌کنند تا انتقال به زندگی جدید را آسان‌تر سازند. داستان‌های شخصی پناهجویان نشان‌دهنده تأثیر مشارکت جامعه در ایجاد فضایی پذیراست. یک پناهجوی سوری تعریف کرد که چگونه داوطلبان محلی به او در درک پیچیدگی‌های زندگی جدید کمک کردند و نه‌تنها حمایت عملی بلکه دوستی و همراهی نیز به او هدیه دادند. «این باعث شد احساس کنم به جمع تعلق دارم»، او گفت و بر اهمیت ارتباط انسانی در فرآیند ادغام تأکید کرد
.
با وجود این تلاش‌های مثبت، چالش‌ها همچنان باقی است. بسیاری از پناهجویان با تبعیض و بیگانه‌هراسی روبه‌رو می‌شوند که می‌تواند مانع ادغام کامل آن‌ها در جامعه شود. افزایش آگاهی و ترویج همدلی در میان جوامع میزبان برای ایجاد محیطی حمایتی ضروری است. مشارکت جامعه می‌تواند به شکل‌های مختلفی مانند داوطلبی در سازمان‌های محلی یا حمایت از حقوق پناهجویان باشد.
با گرامی‌داشت روز جهانی پناهجویان در سال ۲۰۲۵، ضروری است تعهد خود به همبستگی با پناهجویان را مجدداً تأیید کنیم. با حمایت از تلاش‌های بشردوستانه و تقویت جوامع فراگیر، می‌توانیم به آوارگان اطمینان دهیم که مراقبت و فرصت‌هایی را که شایسته آن‌اند، دریافت کنند. با هم می‌توانیم جهانی بسازیم که در آن پناهجویان تنها قربانی دیده نشوند، بلکه افرادی مقاوم با پتانسیل مشارکت در جامعه به شمار آیند. برخیزیم، همبستگی نشان دهیم و برای حمایت از کسانی که مجبور به ترک خانه‌هایشان شده‌اند، اقدام کنیم
.
لیدی جمیل خرازی، حامی پرشور تلاش‌های بشردوستانه، منابع قابل‌توجهی را وقف مقابله با بحران جهانی پناهجویان کرده است. فعالیت‌های او از طریق بنیاد توس و دیگر ابتکارات، بر ارائه خدمات اساسی مانند مراقبت‌های بهداشتی، آموزش و برنامه‌های ادغام برای جمعیت‌های آواره تمرکز دارد. تعهد شخصی خرازی به پناهجویان در دفاع از حقوق آن‌ها و ایجاد محیط‌های پذیرا در جوامع میزبان مشهود است. با بازگو کردن داستان‌های پناهجویان و برجسته‌سازی تاب‌آوری‌شان، او در پی تقویت همدلی و همبستگی است و دیگران را به پیوستن به مبارزه برای جهانی فراگیرتر و حمایتگرانه‌تر برای کسانی که ناگزیر از ترک خانه‌هایشان شده‌اند، تشویق می‌کند.
No comments:
Post a Comment