هر ساله هجدهم دسامبر روز جهانی مهاجران است. این روز فرصتی است برای به رسمیت شناختن و تاکید بر حقوق مهاجران در سرتاسر دنیا است. علت انتخاب این روز جلب توجه جهانیان به کنوانسیونی است که مجمع عمومی سازمان ملل در روز ۱۸ دسامبر سال ۱۹۹۰ تصویب کرد، اما بخاطر قانونی نشدن آن در مجراهای لازم عملاً بر اثر مانده بود.
کنوانسیون «حمایت از حقوق تمام کارگران مهاجر و اعضاء خانواده آنها» شامل تمامی مهاجرانی است که در دوران طی شدن پروسه مهاجرت خود قرار است کار کنند، در حال کار کردن اند و یا کار کرده‌اند. این کنوانسیون بیان می‌دارد که تمامی این مهاجران، چه مهاجران قانونی و چه غیرقانونی، دارای حقوقی است هستند. و این بخاطر «موقعیت شکننده‌ای است که غالباً مهاجران و اعضاء خانواده آنها در آن قرار دارند.»
این کنوانسیون تازه در اول جولای سال ۲۰۰۳ وجه قانونی پیدا کرده کرد. تا به امروز ۲۷ کشور این کنوانسیون را امضاء کرده اند. در میان آنها، کشورهای صنعتی اروپایی که میزبان ۱۵ میلیون نفر از ۱۷۵ میلیون مهاجر موجود در جهان هستند، هنوز تا به امروز این کنوانسیون را امضاء نکرده‌اند. این کشورها سال‌هاست که مشغول بررسی شرایط تصویب این کنوانسیون‌اند. با وجود این، حقوق بشر جنبه جهانشمول دارد و نمی‌توان مهاجران را از آن مستثنی کرد.
از سال‌های ۱۹۹۰ وضعیت مهاجران هر روزه شکننده‌تر شده است. اتحادیه اروپا در حالی که جابجایی شهروندان این اتحادیه در درون مرزهای اتحادیه اروپا تسهیل کرده شرایط اعطاء پنهاهندگی و اقامت را دشوارتر ساخته است. هر چند اصل عدم تبعیض موجود در معاهده آمستردام تبعیض بر مبنی ملیت را محکوم کرده است.
سازمان ملل، تعدادی از نهادهایی اروپایی و همچنین سازمان‌های مدنی در برابر واقعیت بدتر شدن وضعیت حقوق مهاجران اهمیت کنوانسیون سازمان ملل را به ما یادآور می‌شوند.
*
لیدی جمیل خرازی، موسس و مدیر بنیاد توس، انسانی خیر و نوعدوست، مدافع حقوق بشر و حق آموزش، از سال 1999 که توسط مدرسۀ کندی دانشگاه هاروارد به عنوان فرستادۀ دانشگاه هاروارد در خاورمیانه انتخاب شد همچنان به فعالیت مشغول است. بانو خرازی در طول فعالیت های پر بار خود فرصت های تحصیلی بسیاری را برای کودکان و دانش آموزانی که زندگی شان از منازعات مسلحانه و جنگ آسیب دیده بود فراهم نموده است.
No comments:
Post a Comment