« هر روز صبح پیش از رفتن به مدرسه میروم به خالهام در فروش
دونات کمک میکنم. در بازگشت از مدرسه اول به رستوران خالهام میروم و ظرف و ظروف
را میشویم. برای من فرصتی باقی نمیماند تا مثل بقیه درس بخوانم. به همین خاطر در
مدرسه نمرههای خوبی ندارم. خالهام میگوید من تنبلم و از این که نمیتوانم نمرههای
خوبی به دست آورم تعجب میکند.» اینها حرفها را نینا ۱۴ ساله در حالی که چشم بر زمین دوخته به زبان میآورد.
نینا و خواهر بزرگترش دو سال قبل پس از مرگ مادرشان به خالهشان سپرده شدهاند.
سازمان ملل از سال ۲۰۰۲ روز ۱۲ ژوئن را به عنوان روز جهانی
مبارزه علیه کار کودکان انتخاب کرده است. هر ساله در این روز با هدف آگاه کردن
افکار عمومی درباره چرخه فقری که کودکان در آن اسیر میشوند وقتی به کار واداشته
میشوند برنامههای مختلفی برگزار میشود. کار کودکان آنها را از حقوق ابتداییشان
که در سال ۱۹۸۹ در قالب کنوانسیون حقوق کودک به تصویب سازمان ملل
رسیده محروم میکند، امکان تحصیل را از آنان گرفته و مانع بزرگی در برابر رشد
پایدار است. علیرغم تصویب این کنوانسیون کار کودک همچنان به طور گسترده در سطح
جهان در سطوح مختلف وجود دارد. بر اساس تخمین سازمان یونیسف امروز ۱۵۹ میلیون کودک زیر ۱۵ سال در جهان اسیر کار کودک شدهاند. بخش بزرگی از این
کودکان امید زیادی به امکان تحصیل ندارند.
۷۳ میلیون نفر از این تعداد کاری انجام میدهند که برای
سلامتیشان مضر است. ۴۸ درصد از جمعیت کودکان کار بین ۵ تا ۱۱ سال سن دارند. سنی که برای کار
خیلی زود است. ۲۸ درصد بین ۱۲ تا ۱۴ سالهاند و ۲۴ درصد بین ۱۵ تا ۱۷ سال سن دارند. ۵۸ درصد از کودکان کار، یعنی ۸۸ میلیون نفر آنها پسر و ۴۲ درصد باقیمانده یا ۶۴ میلیون نفر دیگر دخترند.
در سطح محلی در قاره آفریقا یک کودک از هر پنج کودک،
یا به عبارت دیگر ۱۹ درصد کودکان کار میکنند. این پدیده شرمآور در این
قاره از هر جای دیگری بیشتر به چشم میخورد. بعد از قاره آفریقا منطقه آسیای شرقی
است که در آن ۷،۴ درصد از کودکان بجای رفتن به مدرسه کار میکنند. بعد
از آن قاره آمریکا است با ۵،۳ درصد و پس از آن اروپاست با ۴،۱ درصد و سپس دولتهای عربی قرار دارند با ۲،درصد جمعیت کودکان کار به نسبت کل جمعیت.
در سال ۲۰۱۲ در حدود ۱۶۸ میلیون کودک در سرتاسر دنیا مشغول به کار بو دند.
این رقم در سال ۲۰۱۶ به ۱۵۲ میلیون نفر رسید.پیشرفت حاصل شده در این عرصه قابل
چشمپوشی نیست اما آمارهای موجود همچنان نگرانکننده است.
کار کودکان پدیدهای است که در چرخه پایانناپذیر فقر دائما تکرار میشود.
وقتی کودکان در فقر به سر میبرند از داشتن مهارتها و تحصیلات لازم برای بهبود
آینده خود محروماند. کار کودکان حقوق بنیادی کودک را که در کنوانسیون تصویب شده
در سال ۱۹۸۹ را مورد تهدید
قرار داده مانع بزرگی در جهت نیل به توسعه پایدار است. تا وقتی که استثمار کودکان
ادامه پیدا کنند کشورهای فقیر توسعه پیدا نکرده و نمیتوانند چشمانداز امیدبخشی
به مردم خود ارائه دهند.
بانو جمیل خرازی، موسس و مدیر بنیاد توس، انسانی خیر
و نوعدوست، مدافع حقوق بشر و حق آموزش، از سال 1999 که توسط مدرسۀ کندی دانشگاه هاروارد به عنوان فرستادۀ دانشگاه هاروارد در خاورمیانه انتخاب
شد همچنان به فعالیت مشغول است. بانو خرازی در طول فعالیت های پر بار خود فرصت های
تحصیلی بسیاری را برای کودکان و دانش آموزانی که زندگی شان از منازعات مسلحانه و
جنگ آسیب دیده بود فراهم نموده است.
No comments:
Post a Comment