زنان از بازار کار هندوستان بیرون نگه داشته شده اند

در هندوستان زنان روز به روز  کمتر کار می کنند. جامعه دارد بار دیگر به سنت های خود رجوع میکنند به طوری حتی زنان جوان تحصیل کرده نیز پس از ازدواج ناچارند به خانه بازگردند.

هنوستان جامعه ای است محافظه کار با سنت های عمیق مردسالارانه. در اقتصاد این کشور تعداد ناچیزی از زنان در پست های مهم قرار دارند و اقلیت ناچیزی در سطوح بالایی مشغول کارند.

در این کشور، فارغ از نوع و بخش فعالیت، این مردان اند که کار می کنند. البته زنانی هم هستند که کار کرده و حتی به مدارج بالایی می رسند اما تعداد آنان قابل توجه نیست. در آخرین سرشماری مشخص شد تنها 26 درصد از زنان کار می کنند. این به نسبت سرشماری سال 2005 که در آن 36 از زنان شاغل بودند نشان از کاهشی 10 درصدی دارد. در تمامی بخش های اقتصادی، از طراح مد گرفته تا فروشنده، مردان بر بازار کار این کشور چیره اند.

هندوستان در حال حاضر دچار کمبود شغل است. وقتی شغلی ایجاد شده یا در دسترس قرار می گیرد، در 90 درصد مواقع مردان هستند که آن پست ها قرار می گیرند. به نظر می رسد بازار کار هندوستان  روز به روز به روی زنان بسته تر می شود. 

بنا به گزارش های بخش زنان سازمان ملل متحد نابرابری جنسیتی یکی از علتها و معلول های اصلی گرسنگی و فقر است. بیش از 60 درصد از کسانی که از گرسنگی مزمن رنج می برند زنان و دخترانند.

ملاله یوسفزای، جوانترین برنده جایزه صلح نوبل روزی گفت : «من صدایم را بلند می کنم - نه آنقدر که فریاد بزنم بلکه آنقدر که بی صدایان نیز صدای من را بشنوند... ما نخواهیم توانست موفق شویم وقتی نیمی از ما عقب نگه داشته شده اند»

زنان هندوستان از تبعیض رنج می برند و آزادی های آنان هر روز مورد تعرض قرار می گیرد. با این همه، در چننین شرایط اسفناکی، در این کشور جنبشی فمینیستی پدیدار شده و در جامعه ای که هنوز ریشه در سنت های مردسالارانه دارد به طور مداوم می کوشد از جایگاه زنان در این کشور دفاع کند. 

بانو جمیل خرازی هم اکنون مشغول تهیه فیلمی به نام پولان دیوی است. هدف ایشان از این کار این است که نشان دهد که ما می توانیم علیه موانع بجنگیم و زندگی خود را دگرگون سازیم. بانو خرازی در مصاحبه ای با شوشما دات می گوید: «بله شما می توانید کاست خود را تغییر دهید. بله شما می توانید از خود در برابر تعرضات دفاع کنید؛ علیه نابرابری ها و رنج های امروز دفاع کنید... پولان دیوی در مورد چیزهایی صحبت می کرد که در آن وقت کسی فکرشان را هم نمی کرد.»