حافظ و ایرانیان





حافظ شاید تنها شاعریست که دیوانش مونس لحظه های تنهایی و عسرت و شادی و شعف باشد او با کلام جادوئی خود ما را در هر حالی میتواند مشغول بدارد و با تفعلی که با اشعارش مردمان میزند به طریقی به آینده خود نظر دیگری میکنند و آینده نگری را در اشعار او در برمیگیرند.
کلام او از مرزها میگذرد و در دل شاعر شهیر آلمانی(گوته ۱۷۹۴-۱۸۳۲) راه می یابد و دیوان حافظ در موزه گوته در فرانکفورت آلمان به صورت گنجینه ای چشم نواز زینت بخش موزه میگردد. کلام او پر از اشعاری است که معرفت بخشی میکند و انسان را به واقعیت خلقت آشنا می سازد در عین حالی که جنبه های اخلاقی دارد، حالت ارشادی را بوضوح میبینیم.
 

No comments:

Post a Comment

احمد پژمان؛ آهنگسازی میان دو جهان

  احمد پژمان از آن هنرمندانی بود که میان دو نغمه زندگی کرد — یکی از دل زادگاهش برمی‌خاست و دیگری از دل جهان. او در سال ۱۳۱۴ در شهر لار به...